De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) staat de laatste tijd flink onder druk: iedereen in Nederland moet de broekriem aanhalen, ook de overheid, en daarmee ook de door de overheid gefinancierde omroepen. De laatste stand van zaken is dat er waarschijnlijk minder bezuinigd hoeft te worden dan verwacht, maar er zal hoe dan ook minder geld beschikbaar zijn voor de NPO.
Nu heeft deze aankomende bezuinigingsronde al geleid tot verschillende gevallen waarin ‘moord en brand’ werd geschreeuwd, uiteraard niet in de laatste plaats afkomstig van de NPO zelf. De publieke omroep liet tijdens de zendtijd spotjes draaien waarin tegen de bezuinigingen werd geageerd en NOS-medewerkers togen, met uitbetaling van reiskosten en salaris, naar Den Haag om te demonstreren.
Gevallen van oneigenlijk gebruik van belastinggeld? Onder meer de VVD en De Telegraaf vinden van wel, anderen van niet, en zo gaat de discussie van incident tot incident voort. Wat ik interessanter vind, is de schijnwerper die door de dreigende bezuinigingen op de NPO als geheel wordt geworpen. Ik ken de term Verzuiling alleen uit de geschiedenisboekjes. De daaruit voortgekomen omroepen zoals de KRO, VARA en NCRV, en de verschillen tussen hen, zeggen me dan ook weinig. Nieuwere omroepen als BNN en MAX zenden programma’s uit waar ik graag naar kijk, maar een bepaalde band of emotie met de achterliggende ‘spreekbuizen’ ontbreekt bij mij volledig.
En ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben (van mijn generatie) die er zo over denkt. Het is mij om het even door wie programma’s als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt of Nieuwsuur worden gemaakt, als ik ze maar kan kijken. Sterker nog, ik zou niet eens op kunnen noemen welke omroepen er achter deze programma’s schuil gaan, zo beperkt staat dit op mijn netvlies.
Natuurlijk is het belangrijk om een divers aanbod aan programma’s te hebben, waarin de stem van elke bevolkingsgroep in Nederland naar voren komt, zodat iedereen een kans heeft om te worden gehoord en gezien. Maar dit kan ook zonder behoud van de ouderwetse kluwen van omroepen die achter de NPO schuil gaat en de daarmee gepaard gaande dubbele functies, kantoren, redacties, administraties, enzovoort. Neem als voorbeeld de BBC: een organisatie met een duidelijke structuur, die met zijn programmering toch voor ieder wat wils aanbiedt. Door deze ‘bezuiniging’ kan aan het korten van de NPO door de politiek ongetwijfeld voor een groot deel tegemoet gekomen worden.
Erik
Meer nieuws ›